من هر لحظه تو را دوست دار تر می شوم...

این روزها دلم خیلی خودش را کودک فرض کرده و همه اش نق میزند و بدجور هوای آسمانش تو را میخواهد

تویی را که مدتهاست  آن ـ تو ـ سابق نیستی

من هنوز هم به چشمانت که خیره میشوم هر لحظه تو را دوست دار تر میشوم

راستی خیلی وقت است که شبیه این جمله زیر برف و باران بی وقفه حرم برای طهورا خلق نکرده ای نعم العون من..

+چه قدر دلم برای روزهایی که تو خودِ تو بودی تنگ است

چه قدر دلم برای خدای تو تنگ شده

شاید اصلا دلم برای خودم تنگ شده ست یادت هست که من تو بودم و تو من؟!

من مبتلا شده ام به جنونی که یک سرش تو بوده و هستی

این روزها بدجور تمام احساساتم درد میکنند و من همه اش نسخه سر خود میپیچم تا آرام شوند اما بازهم بهانه تو را میگیرند آخر تو طبیب تمام احساس من بوده و هستی...

پ.ن : برای گذشتن ثانیه ها تاوان بودن را میدهم...

 و بودن،تاوان ثانیه های نرسیدن می شود!

نمیدانم بودن من یا بودن تو 

باعث شده است که این چنین ثانیه ها بیقرار از هم بگذرند...

بودن هایی که تا حد نابودی آدم را می کشاند...

چیزی شبیه -ذبح اسماعیل-

پیامبر درون به رسالت خودت ادامه بده...

تا سلام آخر راهی نمانده...

گاهی معامله فراق و وصال چقدر پیچیده می شود...

از برای وصالم...