از برهوت تا ملکوت

  +دیدم درجا زده ام و دوباره گذاشتمش... نشسته امتنها...تنهای تنهاخالی ٍ خالیلبریز از مناز خودم...نشسته امبه دور از قیل و قال دنیاکنار مشتی خاک...در دور دست خودم...بیهوده نشسته امبیهوده نشسته ام...فقط همین را میدانم که قرار است زیر آوار نگاه ها دست و پنجه نرم کنم...بیهوده نشسته امبیهوده نشسته ام...من هنوز در سفرم سفری که انتها و مقصد اش را نور میداند و بس...سفری که هیچ وقت زنگ زمان را نمیشنودسفری پر از پا برهنگی و هراس...میروم تا...تا ثانیه های عدم...تا شکستنتا دویدنتا فتادن...میروم تا خیال مهتابتا خیال آفتاب...میروم تا روزنه آبکنار یک مشت خاک...تا آدم شومنه!تا حوا شو,دوردست هاي مبهم,دوردست ها,دوردستهای مبهم,دوردست ها شعر,دوردست های خیال,نگاهم به دور دست هاست,به دوردست ها می نگرم,من از دوردستها آمده ام,نگاه به دوردست ها,ستاره های دوردست ...ادامه مطلب